Clubscheidsrechters
Ar 10 April

Clubscheidsrechters

 

Clubscheidsrechters. Het zijn vrijwilligers, allemaal. Zij staan op het veld, weer of geen weer.

Geen wedstrijd kan zonder hen beginnen. Geen competitie is mogelijk zonder deze vrijwilligers. Dat is iets wat iedere speler, coach of toeschouwer zich goed moet realiseren. Zij zijn vaak leden van onze veteranen of trim-elftallen of A/B junioren. Of gewoon ouders en vaak geen lid. Zij staan er voor de elftallen om wedstrijden mogelijk te maken. Met de beste bedoelingen, allemaal.

Na het weekend ontvang ik een overzicht van de DWF’s van de wedstrijden van het weekend. En dan is niet leuk om het commentaar te lezen van coaches over scheidsrechters. Veelal kritisch en negatief. Of over spelers die verbaal geel hebben gekregen. Dus voor commentaar op het fluiten. 

Dat moet stoppen!
 
Fluiten is lastiger dan we denken. Als je begint als scheidsrechter, blijkt het allemaal sneller te gaan dan wanneer je als toeschouwer langs de lijn staat. Je ziet ook niet alles, er gebeurt veel en je concentreert je op de bal. Je ziet niet alles wat er gebeurt op het veld. Je wordt afgeleid door wissels van spelers, morrend publiek en klagende spelers of coaches. En je moet beslissingen nemen. Zag je shoot in de cirkel? Was dat gevaarlijk hoog? Is dat shadow? Bewuste overtreding in de 23? Wat was het ook al weer? Vragen gaan door je hoofd en je moet beslissen. Dat verwachten de spelers, coaches en het publiek. En iedereen weet het beter, maar jij hebt die fluit.

 Ikzelf ben ook coach en scheidsrechter. Bij MA4. En ik beleef als coach de wedstrijden heel anders dan als scheidsrechter. Als scheidsrechter heb ik genoeg ervaring om kalm te blijven en mij niet te veel aan te trekken van de randzaken. Ik kan mij prima concentreren op de wedstrijd.

Maar als coach is dat lastiger. Je hebt geen invloed op de scheidsrechter. En ik zie het vaak ook anders. Zoals laatst. Mooie zondagochtend, lenteweer. Zomertijd was net ingegaan. Zin in een wedstrijd. Ging nergens om, wij staan 6de en zij 4de. Lekker hockeyen. De eerste helft ging prima. De tegenstander klaagde wel over de scheids, wij niet. Maar toen kwam de 2de helft. Alles leek anders. Er werd strenger gefloten. Strafbal tegen, fysieke overtredingen die niet werden gezien, enz. Ik raakte gefrustreerd. Het lag aan de scheids. Bij de 3de blessure, die hij niet zag was de maat vol. Ik riep naar de scheidsrechter waarom hij de wedstrijd niet stil legde en liep gelijk het veld in om mijn speelster eruit te halen. Ik negeerde de scheidsrechter, die mij riep. Eenmaal bij de dugout, draaide ik mij om en zij tegen onze eigen scheidsrechter dat hij belabberd floot. Geel! Wat? "Je verpest het voor iedereen hier, ik zou die andere kleur doen!”. En toen rood. Als coach, nog nooit een kaart gekregen en nu rood. Hoe is dit mogelijk. Hij boos, ik boos. Allebei HCY en bij HCY. Dit kan niet waar zijn!

Ik zat natuurlijk fout. De kaart was terecht. Rood was wat zwaar en is ook later omgezet in een 2de gele kaart. Wat ik had moeten doen was rustig blijven en na afloop met de scheidsrechter de wedstrijd evalueren. Rustig met elkaar met een drankje doornemen wat goed was en minder goed. Er stond namelijk niets op het spel. Nu was ik boos geworden op een clubscheidsrechter, nota bene een vrijwilliger die geen dochter in mijn team had, maar er wel op zondagochtend voor ons stond. Hoe stom is dit! Daar waar ik mij aan stoor bij het lezen van de DWF’s had ik nu zelf gedaan. Beschamend. Dat verdient de scheidsrechter niet en mijn team ook niet. 

Inmiddels hebben we een goed gesprek gehad en is de lucht geklaard. En ik hoop dat er veel leuke en prettige wedstrijden volgen. Bij alle teams en in alle lijnen. Laten we begrip en waardering voor elkaar hebben. Laten we als coaches begrip hebben en onze spelers het goede voorbeeld geven. Corrigeer negatief gedrag. Geen kaarten meer voor verbale overtredingen. Bespreek dit met je spelers. En evalueer na afloop als scheidsrechter en coach de wedstrijd. Bespreek de genomen beslissingen. Uiteindelijk worden we er beter van. Zowel de scheidsrechters als de spelers en coaches. Wij zijn allemaal HCY en we kunnen niet zonder elkaar. Zonder scheidsrechters spelen we nu eenmaal geen wedstrijden.  Veel plezier in de komende weken.

Rob van Stigt
Bestuurlid HTZ